فدیه (قرآن)از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «فدیه» است. ۱ - معنی فدیهفديه، حفظ انسان از گرفتارى و ناگوارى به وسيله چيزى است كه عوض آن مى‌دهد، دادن مالى براى نجات، و عوض براى نجات اسير مى‌باشد. فديه در اصطلاح فقهى اسم است از «فداء» به معناى بدل كه به واسطه آن، انسان از امر مكروه رهايى يابد و عوض از خون بوده كه در اسلام، با گرفتن فدا، از قتل بعضى اسیران منصرف مى‌شدند . از آنجا كه تعريف فديه از نظر لغت و اصطلاح با هم در تضاد نيست و در فرهنگ قرآن به معناى عام و گسترده‌اى به كار رفته كه ساز گار با آنها است، در اين عنوان، معناى عام مورد نظر است و آیاتی معرفی می‌شوند که در آنها از واژه‌هاى «فدى» و مشتقّات آن و «عدل» استفاده شده است. ۲ - عناوین مرتبطاحکام فدیه (قرآن)، فدیه اسیران (قرآن)، فدیه برای اسماعیل (قرآن)، فدیه به شوهر (قرآن)، فدیه حلق (قرآن)، فدیه خدا (قرآن)، فدیه در بنی‌اسرائیل (قرآن)، فدیه در تورات (قرآن)، فدیه در حج (قرآن)، فدیه در طلاق (قرآن)، فدیه در قیامت (قرآن)، فدیه در یهود (قرآن)، فدیه روزه (قرآن)، فدیه زن (قرآن)، فدیه فرزند (قرآن)، فلسفه فدیه (قرآن)، مصادیق فدیه (قرآن). ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۲، ص۶۵، برگرفته از مقاله «فدیه». رده‌های این صفحه : فدیه | موضوعات قرآنی
|